1-22
శ్లోకం
విచిత్ర పత్రాంకుర
శాలిబాలా
స్తనాంతరం యామ వనాంతరం వా
అపాస్య బృందావన పాదలాస్య
ముపాస్య మన్య న్న
విలోకయామః
శ్రీకృష్ణునిమీద గాఢాసక్తి ఉన్న ఒక గోపికకి రేపల్లె వీధులలో మృదువైన పాదాలతో లలితంగా నాట్యం చేసే బాలగోపాలుడిపై తప్ప వేరే ఎవ్వరిమీదా అనురాగం కలగటం లేదు. ప్రస్తుతం రేపల్లె వీధులలో కనపడని ఆ గోపాలకృష్ణుని కోసం, అందంగా అలంకరించుకుని యమునానదీ తీరంలోఉన్న ఇసుక తిన్నెల్లో ఉండే గోపకాంతల స్థనాలమధ్య వెతకాలా? లేక బృందావనంలో ఎక్కడైనా విలాసంగా మురళి వాయించుకుంటూ ఉన్నాడేమోనని వెతకాలా? అనే సందేహంలో మునిగిపోయిందా గోపిక.
1-23
శ్లోకం
సార్ధం సమృద్ధై
రమృతాయమానై రాతాయమానై ర్మురళీనినాదైః
మూర్ధాభిషిక్తం
మధురాకృతీనాం బాలం కదా నామ విలోకయిష్యే
బాలకృష్ణుని మురళీనాదం అమృతంలాగా మధురంగా
ఉండి అన్ని దిక్కులకీ వ్యాపిస్తూ ఉంటుంది., సార్వభౌముని కిరీటాన్ని ధరించిన ఆ సర్వశ్రేష్టమైన
భగవద్రూప మాధుర్యాన్ని నా కళ్ళతో ఎప్పుడు చూడగలనోకదా!
1-24
శ్లోకం
శిశిరీకురుతే కదా మనః శిఖిపింఛాభరణః శిశుర్దృశోః
యుగళం విగళన్మధుద్రవ
స్మితముద్రామృదునా ముఖేందునా.
నెమలిపింఛం సిగలో ఆభరణంగా ధరించిన
ఆ బాలగోపాలుడు తేనెలాగా తియ్యనైన చిరునవ్వులతో నిండిన చంద్రునివంటి తన ముఖాన్ని
చూపించి నా కళ్ళనీ మనస్సునీ ఎప్పుడు చల్లబరుస్తాడో కదా!
1-25
శ్లోకం
కారుణ్య కర్బుర
కటాక్షనిరీక్షణేన
తారుణ్యసంవలిత శైశవ
వైభవేన
ఆపుష్ణతా భువన మద్భుత
విభ్రమేణ
శ్రీకృష్ణచంద్ర! శిశిరీకురు
లోచనం మే .
ఓ కృష్ణా! చంద్రుడిలాగా నువ్వు లోకానికి
చల్లదనాన్నీ,
లోకుల కళ్ళకి ఆనందాన్నీ కలిగిస్తావు.
దయతో కూడిన నీ చూపులూ, యౌవనం
కలిసిన పసిదనంతో నిండిన నీ వైభవమూ, లోకులకి ఆశ్చర్యం
కలిగించే నీ విలాసాలూ, నా వైపు ప్రసరింపచేసి నా కళ్ళకి
చల్లదనాన్ని కలుగజేయమని ప్రార్ధిస్తున్నాను.
No comments:
Post a Comment